Zaskroniec a żmija — dwa gatunki wężów występujących na terenie Polski. Mimo że oba należą do tej samej rodziny, różnią się między sobą pod wieloma względami. Zaskroniec, zwany również gniewoszem, jest bardzo pospolitym gatunkiem węża, który można spotkać na terenach leśnych, w pobliżu wód i na łąkach. Natomiast żmija, znana również jako żmija zygzakowata, preferuje tereny skaliste i kamieniste, gdzie potrafi doskonale się kamuflować.
Pierwszą różnicą między zaskrońcem a żmiją jest ich wygląd. Zaskrońce są dużo większe od żmij, mają dłuższe ciało i osiągają nawet do 2 metrów długości. Mają także bardziej okrągłą głowę i charakterystyczne, żółte plamy na grzbiecie. Natomiast żmije są zazwyczaj mniejsze, osiągają maksymalnie do 1 metra długości, ich ciało jest bardziej smukłe, a głowa wyraźnie odgraniczona od reszty ciała.
Kolejną różnicą jest sposób polowania. Zaskrońce są wężami naziemnymi, polują na małe gryzonie, ptaki, żaby i inne drobne zwierzęta. Ich strategia polega na czekaniu na swoją zdobycz i zaskoczeniu jej gwałtownym atakiem. Natomiast żmije są wężami jadowitymi, polują głównie na gryzonie i inne węże. Są znane z tego, że potrafią szybko zaatakować swoją zdobycz i enwenomować ją trującym jadem.
Ostatnią różnicą jest ich środowisko życia. Zaskrońce są bardziej przystosowane do życia na terenach leśnych i wilgotnych, lubią schronienie się w kępach traw i pod kamieniami. Natomiast żmije są gatunkami bardziej kamienistymi, preferują tereny skaliste i nasłonecznione, gdzie mogą łatwo się ogrzać i polować na swoje ofiary.
Podsumowując, zarówno zaskroniec jak i żmija są interesującymi gatunkami węży, ale różnią się między sobą pod wieloma względami. Zaskrońce są większe, preferują tereny leśne i naziemne polowania, natomiast żmije są mniejsze, jadowite i bardziej kamieniste. Obydwa gatunki są ważnymi elementami ekosystemu i warto je obserwować ze zdrową ostrożnością.
